यो पू.प. लोकमार्ग (जसलाई उहिले महेन्द्र राजमार्ग भनिन्थ्यो) को कन्काई माईको पुलबाट लिइएको चुरे पहाड (शिवालिक पर्वत) को दृश्य हो । मेचीदेखि महाकालीसम्म फैलिएको चुरे करिब ८०० किमी लामो छ । यो सबैभन्दा कान्छो पहाड भएकोले फोस्के छ । आकाशबाट परेको पानी सतहमा बगेर जाँदैन र यसको फोस्के भागमा सोसिएर बस्छ र तराईको जमिनमुनिको पानीको सतहमा क्रमश: जम्मा हुँदैजान्छ । यसरी तराईमा जमिनमुनिबाट पानी आउने भएको हो ।
यसमा प्रसस्त जंगल, ढुङ्गा, गिटी र बालुवा भएकोले मधेश प्रदेशमा सबैभन्दा बढी चुरे दोहन हुने गरेको बताइन्छ । जसले गर्दा अहिले मधेश प्रदेशमा पिउने पानीको समेत हाहाकार छ ।
कोशी प्रदेशमा भने चुरे दोहन हुनबाट बचाइएको जस्तो देखियो । करिब १६५ किमी लामो चुरेमा हरियाली छ, नदीनालामा पानी छन् र जमीनमुनिबाट अझै त पानी आउँदैछ ।
चुरे बचाऔं, जीवन बचाऔं।
झापा।
३० साउन, २०८२
No comments:
Post a Comment