तारे सास्ती ।

आकासे झ्याल ढाकी धिप्धिपाउँदो दियो !
हरेक रात जागी बिजोक यो अति भो !
बेअर्थका भोगाई, न दीप भो कसैको ।
यो सुन्य सुन्यतामा कि प्रित भो कसैको !

कुन् झरी के वर्षा, लौ श्राप के परेथ्यो ?
छलेर दिन् उज्याला, लुकेर कुर्नु केथ्यो !
अतृप्त आत्मा हौ कि ? कुराई छ उसैको !
तारा यो हाल तिम्रो, कि प्रित भो कसैको !

न रम्न सक्यौ जुन् झैं, न राप छ रविको ,
न निभ्न सक्छौ छिन् मै, न गीत भो कविको ।
बेअर्थका भोगाई, के जीत भो कसैको ?
यो सुन्य सुन्यतामा कि प्रित भो कसैको !

(१७ कार्तिक, २०७०। काठमाडौँ )