भाका, भूल, दया, क्षमा र ममता, सन्तोष जान्दैन त्यो ।
इन्द्रै बिन्ती गरून् झुकेर पदमा, त्यो बिन्ति मान्दैन त्यो ॥
थुप्रोमा उधिनी मीठो र नमीठो छुट्टयार्इ छान्दैन त्यो ।
खाता जाँचि सबै दुरूस्त नबुझी बिर्सेर हान्दैन त्यो ॥१॥

राजा रङ्क सबै समान उसका वैषम्य गर्दैन त्यो ।

आयो टप्प टिप्यो, लग्यो मिति पुग्यो, टारेर टर्दैन त्यो ॥

लाखौँ औषाधि, अस्त्र-शस्त्र-महिमा देखेर डर्दैन त्यो ।

व्याधातुल्य लुकेर चल्दछ सदा, मारेर मर्दैन त्यो ॥२॥

आँसुका दहमा नुहाउँछ, चिसो पानी रूचाउन्न त्यो ।
सुख्खा जर्जर अस्थिपञ्जरविना शय्या बनाउन्न त्यो ॥
मैलो भस्म सिवाय अङ्ग भरमा केहि लगाउन्न त्यो ।
हाहाकारसरी मीठो अरू कुनै संगीत गाउन्न त्यो ॥३॥

जो जो मिल्छ सुलुक्क लिन्छ, मुखमा हाली चपाउन्न त्यो ।

थाल्यो च्वाम्म सबै चपाउन भने आहार पाउन्न त्यो ॥

जत्ती निल्छ उति उकेल्दछ पनी, केही पचाउन्न त्यो ।

यै चालासित कल्प-कल्प कहिल्यै खार्इ अघाउन्न त्यो ॥४॥