भजन लेखन

२०४८ ताका मेरो पिताजी लामो रोगले थलिनु भएको थियो । म उहाँलाई छाडेर टाढा जान सक्दिन थिएँ । उहाँको सामिप्यमा रहँदा भक्तिरस श्रवण र गायन प्रति आकर्षण बढ्यो । मलाई सुर, ताल र छन्दको त ज्ञान थिएन र छैन पनि, तैपनि भजन लेख्ने र त्यसमा लय भर्न थालेँ । करिब ३ दशक पछि पनि नेपाल र भारतका नेपाली भाषी बसोबास–क्षेत्रहरुमा ती मध्ये धेरै भजनहरु गाएको सुन्छु । कसैले त अल्बम पनि निकालेको पाएँ । धेरै पटक बसाँईँ सर्दा धेरै डायरीहरु पनि हराएछन् । त्यसै श्रृङ्खलाको यो एउटा भजन सिक्किमका श्री मणी कुमार काफ्लेले “जाउँ राधा” अल्बममा गाउनु भएको रहेछ । संगित चैं बिल्कुल भिन्न रहेछ । शब्द केही ठाउँमा बदलेको पाएँ । मैले उहाँसँगै त्यो अल्बम किनेर ल्याएँ । मणीजी प्रति आभार व्यक्त गर्दछु । मेरा अरु भजन पनि गाउनु होला । जो कसैले गाए पनि कुनै अनुमति लिनु पर्दैन । मेरो अनुमति बिना मेरो रचना हालेर उहाँले अल्बम निकाल्नु भयो । उहाँको अनुमति बिनानै उहाँको स्वरको त्यो भजन तपाईँहरुको लागि ।
छम्छम् नाच्छिन् राधा घुँघरुको ताल
तिरिरिरि मुरली बजाउ मदनगोपाल
मदनगोपाल दिन दयाल .................
बृन्दा वनमा गाई चराउने लिई सँगमा ग्वाल
नाच्छिन राधा गाउने गोपी मुरली नन्दका लाल
मदन गोपाल दिन दयाल.........................
बन्सी बजाउँदै गोपी नचाउँदै आउ श्याम आज
मटका फुटाउँदै दही लुकाउँदै ल्याउ मखन खाजा
मदन गोपाल दिन दयाल.........................
कृष्ण कन्हैया राश रचैया मुरली बजैया काला
देउ चरण प्रभु पाउँ शरण हे नटखट नन्दका लाला
मदन गोपाल दिन दयाल.........................

१६ बैसाख २०४८
पृथ्वीनगर, झापा