बिहेको जनती र मर्दा मलामी जान नपाउने भए ।
सात्जन्म जोडिने कसम खाएका अछुत-दुर्दुर भए ।
हाड्छाला घोटेर, भोको पेट् बसेर, पाल्या परिजन कता?
आईसोलेसनमा निरस एकलो मृत्यु कुर्दैछु मता ।
छ मेरो आफनो विदेश भनेर धाकधक्कु लाउँथे हिजो ।
बिर्सेर ढिँडोको भरमा बाँचेको खान थालेथे "पिजो" ।
यो जिउ चलदा र पैसा फाल्दा सबैको प्यारो थिएँ।
थलिएंँ अहिले आफन्ती चाहिने ! झन् एक्लो कैदी बनेँ ।
मौकाको ताकमा तर् मार्न ढुकेका चुग्लिखोर चालुहरू !
सङ्कट्मा एकलै लुकेर दुलोमा बसेका ठालुहरू !
विद्वता छाँटेर, दिमाख भुटेर, सकेको लुट्नु किन ?
विश्व नै पढेको, घमण्ड कता गो ? आयो नजान्ने दिन ।
२०७६/१२/१७
राधेराधे, भक्तपुर ।
No comments:
Post a Comment